Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λαϊκός Στρατός (Πολωνία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λαϊκός Στρατός
Armia Ludowa
Διακριτικά αετού του Λαϊκού Στρατού
Ενεργό1 Ιανουαρίου 1944 - 29 Ιουλίου 1944 (μετατράπηκε σε Πολωνικό Λαϊκό Στρατό)
ΧώραΠολωνία
ΠίστηΠολωνικό Εργατικό Κόμμα
ΡόλοςΈνοπλες δυνάμεις του Πολωνικού Εργατικού Κόμματος
ΕμβατήριοMarsz Gwardii Ludowej
ΣυμπλοκέςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Μάχη του Λόφου Ποριτόβε
Δημοκρατία του Πίντσουφ
Εξέγερση της Βαρσοβίας
Προγεφύρωμα του Σαντόμιες
Διοίκηση
Αξιοσημείωτοι
διοικητές		Μίχαου Ρόλα-Ζιμιέρσκι
Φραντσίσεκ Γιούσφιακ
Γιαν Τσεχόφσκι

Ο Λαϊκός Στρατός (πολωνικά: Armia Ludowa) ήταν κομμουνιστική σοβιετική παρτιζανική δύναμη που δημιουργήθηκε από το κομμουνιστικό Πολωνικό Εργατικό Κόμμα (ΠΕΚ) κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δημιουργήθηκε με εντολή του Πολωνικού Κρατικού Εθνικού Συμβουλίου την 1η Ιανουαρίου 1944. Στόχος του ήταν να πολεμήσει ενάντια στη Ναζιστική Γερμανία στην κατεχόμενη Πολωνία, να υποστηρίξει τον Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό ενάντια στις γερμανικές δυνάμεις και να βοηθήσει στη δημιουργία μιας φιλοσοβιετικής κομμουνιστικής κυβέρνησης στην Πολωνία.

Μαζί με τις Εθνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ήταν μια από τις στρατιωτικές αντιστασιακές οργανώσεις που αρνήθηκαν να ενταχθούν στις δομές του Πολωνικού Υπόγειου Κράτους ή του στρατιωτικού του σκέλους, του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού. Ο Λαϊκός Στρατός ήταν πολύ μικρότερος από τον Στρατό Εσωτερικού, αλλά η προπαγάνδα στην κομμουνιστική Πολωνία υποστήριξε τον μύθο ότι συνέβαινε το αντίστροφο.

Λόγω της στενής τους σχέσης με τη Σοβιετική Ένωση, η οποία έλεγχε εκ των πραγμάτων τον Λαϊκό Στρατό και τους προκατόχους της, ο Λαϊκός Στρατός μπορεί να θεωρηθεί τόσο ως μέρος της πολωνικής αντίστασης όσο και του σοβιετικού παρτιζανικού κινήματος.[1]

Ιστορικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1939, 17 ημέρες μετά τη γερμανική εισβολή, η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε επίσης στην Πολωνία. Δεν υπήρξε επίσημη κήρυξη πολέμου από καμία πλευρά. Η πολωνική εξόριστη κυβέρνηση που ιδρύθηκε στο Λονδίνο διατήρησε επαφές με τους εκπροσώπους της στην κατεχόμενη Πολωνία, το Πολωνικό Υπόγειο Κράτος. Το 1943, μετά από αποκαλύψεις για τη Σφαγή του Κάτιν και την επιμονή της πολωνικής κυβέρνησης για έρευνα, η Σοβιετική Ένωση διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την πολωνική κυβέρνηση του Λονδίνου, σκοπεύοντας να δημιουργήσει μια ανταγωνιστική δομή εξουσίας.

Μετά τη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, κομμουνιστές υποστηρικτές στην Πολωνία, με τη βοήθεια Σοβιετικών συμβούλων, είχαν σχηματίσει κομματικές μονάδες και είχαν δημιουργήσει τη δική τους ανεξάρτητη υπόγεια οργάνωση, που είχε ως στόχο να υποστηρίξει τον Σοβιετικό Στρατό ενάντια στις γερμανικές δυνάμεις και να βοηθήσει στη δημιουργία μιας σοβιετικής επιρροής κομμουνιστική κυβέρνηση στην Πολωνία. Έτσι, η Λαϊκή Φρουρά (Guardia Ludowa) δημιουργήθηκε το 1942. Μαζί με ένα τμήμα των Εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων, αυτό το υπόγειο κίνημα υπό την ηγεσία των κομμουνιστών ήταν μια από τις στρατιωτικές αντιστασιακές οργανώσεις στην Πολωνία που αρνήθηκε να ενταχθεί στις δομές του Πολωνικού Υπόγειου Κράτους και του στρατιωτικού του σκέλους, του Στρατού Εσωτερικού (Armia Krajowa).[1]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημιουργία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την 1η Ιανουαρίου 1944 το Κρατικό Εθνικό Συμβούλιο (ΚΕΣ, Krajowa Rada Narodowa) αντικατέστησε τη Λαϊκή Φρουρά με τον Λαϊκό Στρατό. Το ΚΕΣ σκόπευε να αποκτήσει εθελοντές από άλλες ομάδες. Κατά την ίδρυσή της, η οργάνωση αποτελούταν περίπου από 10.000 μέλη. Μέχρι τα τέλη Ιουλίου 1944 (όταν μεγάλο μέρος της Πολωνίας είχε καταληφθεί από τον Κόκκινο Στρατό) υπήρχαν περίπου 20.000–30.000 μέλη,[2] 5.000 από αυτά ήταν Σοβιετικοί υπήκοοι.[3] Οι χαμηλότερες εκτιμήσεις αναφέρουν περίπου 14.000 ως την μέγιστη ισχύ του,[4] ενώ οι υψηλές εκτιμήσεις διπλασιάζουν τον μεσαίο αριθμό, έως και 50.000–60.000.[3] Περίπου 6.000 από αυτούς ήταν ενεργοί αντάρτες πλήρους απασχόλησης. Όποιο κι αν ήταν το ακριβές μέγεθός του, ο Λαϊκός Στρατός ήταν πολύ μικρότερος («ένα κλάσμα») από την κύρια πολωνική αντιστασιακή οργάνωση, τον Πολωνικό Εσωτερικό Στρατό.[5][6][7][8]

Ταυτόχρονα, ο Λαϊκός Στρατός ήταν πολύ καλύτερα οπλισμένος από τον Εσωτερικό Στρατό ως αποτέλεσμα των σοβιετικών αεροπορικών ρίψεων, καθώς μπορεί να είχε ακόμη και πλεόνασμα όπλων.[9] Είχε επίσης μικρότερη αυστηρή πειθαρχία.

Πολωνικός Λαϊκός Στρατός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επτά μήνες μετά την ίδρυσή του, στις 21 Ιουλίου 1944, ο Λαϊκός Στρατός ενσωματώθηκε στον Πολωνικό Στρατό στην ΕΣΣΔ και σχημάτισε τον νέο Πολωνικό Λαϊκό Στρατό (Ludowe Wojsko Polskie, LWP).[4] Μετά την είσοδο του Κόκκινου Στρατού και του οργανωμένου από την ΕΣΣΔ Πρώτου Πολωνικού Στρατού στην Πολωνία στα τέλη του 1944 και στις αρχές του 1945, τα περισσότερα μέλη του Λαϊκού Στρατού εντάχθηκαν στον κομμουνιστικό Πρώτο Πολωνικό Στρατό. Μετά τον πόλεμο, πολλά από τα μέλη του εντάχθηκαν στις τάξεις του Υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας ή της Πολιτοφυλακής.[10][2][11]

Επιχειρήσεις, προπαγάνδα και κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λαϊκός Στρατός σε ένα δάσος κοντά στο Λούμπλιν

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Λαϊκού Στρατού, πραγματοποίησε περίπου 900 επιχειρήσεις, σκότωσε 20.000 Γερμανούς, εκτροχίασε 350 τρένα και κατάστρεψε 79 γέφυρες.[4] Ωστόσο, τα κατορθώματα του Λαϊκού Στρατού μεγιστοποιήθηκαν σημαντικά από την κομμουνιστική προπαγάνδα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας.[10][12][13] Ο ιστορικός Πιοτρ Γκοντάρτσικ εκτιμά ότι μόνο το 5-10% περίπου των επίσημα καταγεγραμμένων ενεργειών του Λαϊκού Στρατού έλαβαν χώρα πραγματικά και ότι οι περισσότερες περιπτώσεις του Λαϊκού Στρατού που πολεμούσε το Γερμανικό Στρατό ήταν όταν αμύνονταν από γερμανικές αντικομματικές επιχειρήσεις, με περιπτώσεις του Λαϊκού Στρατού να επιτίθεται σε Γερμανούς με δική του πρωτοβουλία είναι πολύ σπάνιες. Αντί να εμπλέκεται με στρατιωτικούς στόχους, ο Λαϊκός Στρατός προτιμούσε πιο εύκολους στόχους, όπως τα γερμανικά γραφεία διοίκησης. Αυτό άλλαξε το 1944, όταν ο Λαϊκός Στρατός έγινε ισχυρότερος και άρχισε να εμπλέκεται με τον Γερμανικό Στρατό πιο ενεργά.[14] Σύμφωνα με τον ιστορικό Μιετσίσουαφ Μ. Μπισκούπσκι, ο Λαϊκός Στρατός ασχολούνταν λιγότερο με την καταπολέμηση των Γερμανών παρά με την καταπολέμηση του Εσωτερικού Στρατού.[5] Σύμφωνα με τον Γκοντάρτσικ και τον Γιάνους Μάρσαλ, ωστόσο, αυτό ήταν σχετικά ασυνήθιστο, τουλάχιστον όσον αφορά τις άμεσες ενέργειες, αλλά ο Λαϊκός Στρατός συχνά περνούσε ανώνυμες συμβουλές για τον Εσωτερικό Στρατό στην Γκεστάπο.[15]

Ο Λαϊκός Στρατός πήρε μέρος στην Εξέγερση της Βαρσοβίας. Οι επίσημοι ισχυρισμοί υποστήριξαν ότι περίπου 1.800 στρατιώτες του Λαϊκού Στρατού πολέμησαν εκεί, αλλά η σύγχρονη έρευνα δείχνει ότι ο πραγματικός αριθμός ήταν περίπου 500.[10]

Καθώς ο Λαϊκός Στρατός είχε πολύ φτωχότερο δίκτυο υποστήριξης από τον Εσωτερικό Στρατό, τον οποίο υποστήριζε το Πολωνικό Υπόγειο Κράτος, και οι σοβιετικές αεροπορικές ρίψεις δεν προμήθευαν τον Λαϊκό Στρατό με τρόφιμα, έπρεπε συχνά να καταφύγει σε αναγκαστικές επιτάξεις, όπως περιγράφεται από σύγχρονους ιστορικούς ως «ληστεία».[16] Συχνά στόχευε αρχοντικά και εκκλησίες. Υπήρξαν επίσης περιστατικά στρατιωτών του Λαϊκού Στρατού να δολοφονούν Εβραίους ή να τσακώνονται μεταξύ τους.[17]

Σε μια από τις πιο μυστικές και αμφιλεγόμενες ενέργειές του, πράκτορες του Λαϊκού Στρατού στις 17 Φεβρουαρίου 1944 κατέλαβαν ένα σημαντικό αρχείο εγγράφων του Υπόγειου Κράτους.[18] Τα έγγραφα που ήταν σημαντικά για τους κομμουνιστές ακτιβιστές ελήφθησαν και τα υπόλοιπα παραδόθηκαν στον πράκτορα της Γκεστάπο, ο οποίος είχε εξαπατηθεί να συμμετάσχει στην επιχείρηση ου Λαϊκού Στρατού. Επτά μέλη του Υπόγειου Κράτους αιχμαλωτίστηκαν από τους Γερμανούς σε μια επιχείρηση εκκαθάρισης και πιθανότατα εκτελέστηκαν αμέσως μετά.

Ηγεσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο διοικητής του Λαϊκού Στρατού ήταν ο Στρατηγός Μίχαου Ρόλα-Ζιμιέρσκι[4] και ο αρχηγός του επιτελείου ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Πολωνικού Εργατικού Κόμματος, ο Συνταγματάρχης Φραντσίσεκ Γιούσφιακ.[19][20]

Η ηγεσία του Λαϊκού Στρατού έλαβε εντολές από τη Σοβιετική Ένωση και εκπροσώπησε τα σοβιετικά, όχι πολωνικά, συμφέροντα του κράτους. Το Πολωνικό Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης, στην επίσημη περιγραφή του για το Λαϊκό Στρατό, φτάνει στο σημείο να δηλώνει την οργάνωση ως μέρος των Σοβιετικών παρτιζάνων και όχι της πολωνικής αντίστασης στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Gwardia Ludowa, Armia Ludowa, Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης, http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/398/4908/, ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2008 
  2. ↑ 2,0 2,1 (πολωνικά) Armia Ludowa Αρχειοθετήθηκε 12 May 2014[Date mismatch] στο Wayback Machine. στην Encyklopedia PWN
  3. ↑ 3,0 3,1 Yohanan Cohen (1989). Small nations in times of crisis and confrontation. SUNY Press. σελ. 100. ISBN 978-0-7914-0018-0. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2012. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Jerzy Jan Lerski (1996). Historical dictionary of Poland, 966–1945. Greenwood Publishing Group. σελίδες 8–9. ISBN 978-0-313-26007-0. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2012. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Mieczysław B. Biskupski (2000). The history of PolandΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Greenwood Publishing Group. σελ. 110. ISBN 978-0-313-30571-9. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2012. 
  6. ↑ Gregor Dallas (15 Νοεμβρίου 2006). 1945: The War That Never Ended. Yale University Press. σελ. 672. ISBN 978-0-300-11988-6. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  7. ↑ Michael C. Steinlauf (1997). Bondage to the dead: Poland and the memory of the Holocaust. Syracuse University Press. σελ. 34. ISBN 978-0-8156-2729-6. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2012. 
  8. ↑ Yitzhak Zuckerman· Barbara Harshav (7 Μαΐου 1993). A surplus of memory: chronicle of the Warsaw Ghetto uprisingΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. University of California Press. σελ. 76. ISBN 978-0-520-07841-3. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2012. 
  9. ↑ Γκοντάρτσικ, Κσιστοφίνσκι, Μαρσάλεκ, Πόλακ (2006), σελ. 14
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Γκοντάρτσικ, Κσιστοφίνσκι, Μαρσάλεκ, Πόλακ (2006), σελ. 23–26
  11. ↑ (πολωνικά) Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego Αρχειοθετήθηκε 31 March 2012[Date mismatch] στο Wayback Machine. στην Encyklopedia PWN
  12. ↑ Marek Jan Chodakiewicz· John Radzilowski· Dariusz Tolczyk (2006). Poland's transformation: a work in progress. Transaction Publishers. σελ. 236. ISBN 978-1-4128-0592-6. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2012. 
  13. ↑ Aleksander Gella (1989). Development of class structure in eastern Europe: Poland & her southern neighbors. SUNY Press. σελ. 188. ISBN 978-0-88706-833-1. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  14. ↑ Γκοντάρτσικ, Κσιστοφίνσκι, Μαρσάλεκ, Πόλακ (2006), σελ. 17
  15. ↑ Γκοντάρτσικ, Κσιστοφίνσκι, Μαρσάλεκ, Πόλακ (2006), σελ. 18–21
  16. ↑ Γκοντάρτσικ, Κσιστοφίνσκι, Μαρσάλεκ, Πόλακ (2006), σελ. 15
  17. ↑ Γκοντάρτσικ, Κσιστοφίνσκι, Μαρσάλεκ, Πόλακ (2006), σελ. 16
  18. ↑ Γκοντάρτσικ, Κσιστοφίνσκι, Μαρσάλεκ, Πόλακ (2006), σελ. 27-35
  19. ↑ Michael Bernhard· Henryk Szlajfer (31 Μαΐου 2004). From the Polish Underground. Penn State Press. σελ. 409. ISBN 978-0-271-02565-0. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 
  20. ↑ Krystyna Kersten (1991). The establishment of Communist rule in Poland, 1943–1948. University of California Press. σελ. 12. ISBN 978-0-520-06219-1. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2012. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λαϊκός_Στρατός_(Πολωνία)&oldid=10052594"